In eerste instantie denk je dat je verkeerd zit. Het kan onmogelijk hier zijn. Oude mensjes worden in hun rolstoel voortgeduwd in het park. De eigenaren van het pension zeggen vrolijk gedag. Uit het niets doemt het pand op en daar is de ingang. Voor mijn gevoel is het zo klein als een boterhamzakje! Voeten eerst en dan maar hopen dat je niet vast blijft zitten. Voor iemand die van nature niet gezegend is met een slanke lijn maar juist met flink wat “junk in the trunk” is het precisie werk. Binnen komen is één ding… er weer uit was een heel ander verhaal! Gelukkig hebben we daar de foto’s NIET van 😉
Dit ‘Kulturhaus’ oftewel ontmoetingsplek is gebouwd in de jaren ’50 als een sanatorium in een oud mijndorp, waar behoefte aan medische zorg was voor de mijnwerkers. Het bood ruimte aan ongeveer 100 bedden, een grote theaterhal, een lobby, restaurant, kamers voor sportieve activiteiten en een wintertuin. In het begin van de jaren ’90, net na ‘Die Wende’ (de DDR veranderde van een dictatuur in een democratie) werd het gebouw onderdeel van een groot kuuroord en gezondheidsoord. Na 10 jaar werd het pand verkocht aan een eigenaar die er blijkbaar niets meer mee deed.
Leave a reply